O nas

Odbudowany po wojnie, niemal od podstaw, polski przemysł akumulatorów i baterii odczuwał brak kadry i zaplecza naukowo-badawczego specjalizującego się w tej dziedzinie elektrotechniki. Odpowiadając na taką potrzebę – 70 lat temu – w lipcu 1947 roku, zostało powołane w Poznaniu Centralne Laboratorium Zjednoczenia Przemysłu Akumulatorów i Ogniw obejmujące laboratoria chemiczne i elektryczne oraz Biuro Studiów z biblioteką, sekcją technologiczną i biurem konstrukcyjnym. W styczniu 1949 roku nastąpiło scalenie obu tych ośrodków pod nazwą Biuro Konstrukcyjne Akumulatorów, którego ówczesnym dyrektorem został doc. dr hab. Kazimierz Appelt. W kolejnych latach nastąpiło przeniesienie Biura Konstrukcyjnego Akumulatorów na ulicę Forteczną i w 1953 roku włączenie go do Centralnego Biura Konstrukcji Kablowych jako samodzielnego Wydziału Akumulatorów i Baterii.

29 grudnia 1956 roku zarządzeniem Ministra Przemysłu Maszynowego powstało Centralne Laboratorium Akumulatorów i Ogniw (CLAiO) jako resortowe zaplecze naukowo-badawcze polskiego przemysłu chemicznych źródeł prądu. Została powołana Rada Naukowa, nastąpił także znaczący wzrost potencjału kadrowego i zakup nowego wyposażenia, który umożliwił rozwój działalności badawczej i wdrożeniowej.

W roku 1961 CLAiO uzyskało uprawnienia instytutu naukowo-badawczego.  W roku 1963 CLAiO stało się placówką wiodącą w branży chemicznych źródeł prądu i uzyskało pozwolenie ówczesnego Biura Znaku Jakości na przyznawanie chemicznym źródłom prądu znaków jakości.

Rozszerzanie działalności CLAiO spowodowało potrzebę dalszej rozbudowy zaplecza. W 1964 roku CLAiO przejęło od Poznańskich Zakładów Elektrochemicznych zabudowania w podpoznańskiej miejscowości Mechowo, gdzie uruchomiło doświadczalną produkcję nowych rodzajów akumulatorów zasadowych i baterii pierwotnych. Od 1965 roku dyrektorem został dr Jerzy Kwaśnik.

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego wieku CLAiO znacznie powiększyło zakres działania i umocniło swoje znaczenie jako jedyna w Polsce placówka zajmująca się kompleksowo rozwojem chemicznych źródeł prądu. Odnotowano w tym czasie liczne osiągnięcia: opracowano nowe metody analityczne z wykorzystaniem nowoczesnej aparatury badawczej, wdrożono w przemyśle nowe technologie i konstrukcje wyrobów oraz specjalistyczne maszyny.

Zakład Doświadczalny produkował wtedy prototypowe wyposażenie technologiczne, aparaturę pomiarowo-kontrolną oraz nowe typy akumulatorów zasadowych i baterii pierwotnych. To w tamtych czasach CLAiO produkowało baterie zegarkowe SR, a jedna z nich poleciała wraz z gen. bryg. Mirosławem Hermaszewskim w kosmos. (czytaj więcej na ten temat)

Do ważnych osiągnięć należał wówczas eksport myśli technicznej - sprzedano liczne licencje, know-how i wyposażenie technologiczne do produkcji akumulatorów i baterii m.in. do Bułgarii, Szwajcarii, Indii i Niemiec. Wyeksportowano też maszyny do Węgier, Jugosławii, Anglii i Chin. Nowoczesność i oryginalność opracowań CLAiO udokumentowano licznymi patentami oraz uzyskanymi nagrodami i wyróżnieniami.

Zmiany polityczne i gospodarcze w roku 1989, początek gospodarki rynkowej w Polsce, to także zmiany w zasadach działania CLAiO. Zmniejszyły się potrzeby zakładów zamawiających wykonanie prac, nastąpiło również ograniczenie finansowania prac badawczych ze środków budżetowych. W tych warunkach zrezygnowano z planowanych inwestycji, nastąpiła poważna redukcja zatrudnienia. W listopadzie 1991 roku na stanowisko dyrektora CLAiO został powołany dr inż. Maciej Kopczyk. W tym samym czasie zmieniły się zasady finansowania badań oraz uległa nowelizacji ustawa o jednostkach badawczo-rozwojowych. Rynek polski otworzył się na producentów z całego świata, co postawiło przemysł chemicznych źródeł prądu oraz samo CLAiO w bardzo trudnej sytuacji.

Struktura organizacyjna została dostosowana do aktualnych potrzeb rynku i branży. Wdrażane były systemy zarządzania, co umożliwiło Zakładowi Certyfikacji uzyskanie w grudniu 1993 roku certyfikatu akredytacji Cw 007, jako siódmej jednostce w Polsce. Laboratorium Badań Chemicznych Źródeł Prądu uzyskało w 1997 roku certyfikat L 124.

Rozwinęła się współpraca z przemysłem krajowym oraz instytucjami zainteresowanymi opracowaniem nowych źródeł prądu o wysokim stopniu specjalizacji. Zrealizowano szereg projektów celowych i wprowadzono nowe technologie w zakładach branży. Efektem długoletniej współpracy CLAiO z MON było opracowanie oryginalnych technologii i wdrożenie do produkcji baterii lotniczych i baterii termicznych.

Z dniem 1 lipca 2007 roku na mocy Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 czerwca 2007 roku nastąpiło połączenie Instytutu Metali Nieżelaznych i Centralnego Laboratorium Akumulatorów i Ogniw. Zarządzeniem nr 13/2007 Dyrektora Instytutu Metali Nieżelaznych został powołany Oddział w Poznaniu o nazwie Instytut Metali Nieżelaznych Oddział w Poznaniu. Kontynuując podstawowe kierunki działalności Centralne Laboratorium Akumulatorów i Ogniw uzyskało nowe możliwości rozwojowe dzięki wykorzystaniu zaplecza, jakim dysponuje Instytut.

1 kwietnia 2019 roku Instytut Metali Nieżelaznych, w tym również Centralne Laboratorium Akumulatorów i Ogniw, włączono w struktury Sieci Badawczej Łukasiewicz. Przekształcenie Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach w instytut Sieci Badawczej Łukasiewicz wynika z wejścia w życie ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci Badawczej Łukasiewicz.